Bugün aklımda bir yığın şey vardı tez için, okunacaklar listesi -gerçi yazmak için önümüzdeki birkaç günde kasmıyorum, hakkımı yemiyim şimdi- aranacak notlar, defterler, düzenlenecek klasörler- ama yaptıklarım kitapları düzenlemek, libgeni sömürmek, notları arayıp bulamamak ve en önce okunması gereken iki kitabı üst üste başucuma koymak ve bir-iki sayfa okumaktan öteye geçmedi. Varsın olsun. Günlerdir yerinde yeller esen sağlığım bugün az da olsa yerine geldiği için, sağlık olsun.
Bu gece çok sıkıldım, sıkılmaktan içime doğru göçtüm adeta ama okumaya öğrenmeye ne kadar dirençliymişim yeri gelince, onu da gördüm. Bu da bir şey. Yarabbim ne kadar da iyimserim.
Neyse, tüm bu atalet beni yordu, tam gözlerim kapanıyordu kiiii uykum kaçıverdi, e ben de ne yapayım, dedim kendime emrivaki yapayım, eziyet edeyim. "Bugün tezin için ne yaptın" yazı dizisine başlarsam, sonra her gün oraya "bugün de bir şey yapmadım", "bugün de kesat gitti", "bugün tansiyonum çıktı", "bugün de çok yorgunum yoksa yapacağdım", "bugün aslında dündü", gibisine şeyler yazarsam, kendi kendimi utandırmış, kendimle yüzleşmiş olurum, dedim. Belki utanmalık her gün bir şeyler yapar da onu yazarım, dedim. Amaaan kimi kandırıyorum :)
Bayılıyorum kendime emrivaki yapmaya. Gerçi şimdiye kadar hiç işe
yaramadı, ama hiç de vazgeçemedim. Mesela, önüme gelene "açık radyoda
program yapıcam, şöyle tasarlıyorum şu zamana planlıyorum" dedimdi,
hatta açık radyonun program sorumlusuyla bile yazıştım, ki kendimi
mecbur edeyim; olmadı, olmadı, olmadı. Yine burada kaç tane yazı dizisine başladım, çoğu bir numeroda kalakaldı :)))
Ama ama ama belki bu seferki danışmanım, söz verdiği gibi beni bir güzel sopalar?
Belki bu kez geliştirmeye uygun güzel fikirlerim vardır?
Belki bu kez utanmazlığımdan utanırım?
Belki de bir mucize olur?
Kim bilir, bu kez başarırım belki. Umut fakirin ekmeği.
Arkası yarın :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.