Son siyah saçım ve ihtiyar delikanlılara bazı öğütler

Billur Köker'in özenli cevirisiyle, bir günde, eglenceli bir kitap okudum: Jean-Louis Fournier'in 60 yas civarinda, ihtiyarligin baslangici icin yazdigi, yazarken kendisinin muhtemelen okuyucunun okurken egleneceginden fazla eglendigi, genclere felaket tellali ögütleri; Jean-Louis, seni karamsar pic.

Arka kapakta yazdigi gibi bu metnin kara mizah oldugunu düsünmüyorum, onun karaligi bize, mizahi kendine :))

Arada bir mantikli, düsündürücü seyler söylese de, geri kalani klise alaycilik. Örnegin: 

"Ölümden sonra hayat var mi? Kesin olan sey su ki, hayattan sonra ölüm var"

Yaslilik ve ölüm üzerine bu kadar söz söyledikten sonra kolayciliktan kazandigi paralari mezara götürebilecegini düsünmesi komigime gitti :)) Kefenin cebi yok Jean-Louis :))

"Genclik arkadaslarimi tekrar gördügüme cok seviniyorum. Anilar tazeleniyor, ilgileniyormus gibi yapiyorum.

           ...

Onlari incelemeyi, zamanin izlerini görmeyi, hasar tespit etmeyi, felaketin boyutlarini ölcmeyi seviyorum.

           ...

          Karikatürlerin altindaki gercek kisileri tanimaya calismak.

          Yani kisacasi, 'onlar da yasliliktan paylarini almislar' diyebilmek beni sevindiriyor."

                    s. 139