İşe gidemedim bugün, yatağa yapıştım kaldım; kalkamadım. Soğuk algınlığı... Günün büyük bölümünde uyuyordum ama düşünmeye de zaman bulabildim. Yalnız ve sessiz bu zaman parçasını boşa harcamadım.
Amerika'yı yeni baştan keşfettiğimi iddia etmiyorum ama bir şey "keşfettim", daha doğrusu içselleştirdim:
kötü hissettiğimde, çabalayıp ardından üzülecek yanlışlar yaratmak yerine, tıpkı ağrı çekerken yaptığım gibi, katlanmaya çalışıp geçmesini bekleyemez miydim?
Beklemeliyim. Sessizce ve sabırla.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.