daha çok

Ellerim cebimde, hızlı hızlı, çok da derin düşünmeden yürüdüğümde bazen, çiftlere dikkat ederim; daha doğrusu dikkatimi çekerler. Kadıköy çarşıda yüz metre yürüsen, tam da sen yanlarından geçtiğin an buluşan onlarcasına rastlarsın.  Birbirlerini görürler, biri diğerine doğru atılır ve sıkı sıkı sarılır, öper; yüzü allak bullak olur, güler. Diğeri biraz daha çekincelidir genelde, bazısı açık açık korkar; bu sevgi gösterisinden kaçmak ister. En kötüsü, sarılanın sırtını tıpışlayanlardır. Çocuk avutur gibi. İşte o zaman, çekilecek acıları gözümle görür gibi olurum. Çünkü dünyanın en hüzünlü şeyidir, birinin diğerini daha çok sevmesi. Açlığın, açıklığın, yalnızlığın, tüm yoksunlukların bir çaresi bulunur da, dünyanın bütün zenginliklerini bir araya getirsen bu eşitsizliğe çare bulamazsın.