25 Ocak 2015 Pazar

Ölümle dans

Edebiyat çok güzel bir şey ama ben artık çok zevk aldığım ve görevim olan başka bir konuya iyice ısınmak hatta onunla hemhal olmak durumundayım.

Maurice Bloch babanın "Almost eating the ancestors" makalesi,  ölüm, gömme uygulamaları ve mitler üzerine kafa açıcı bilgilerle dolu, özellikle de arkeolog olanlarımız için.

Örneğin, Malgaşça razana sözcüğü bizim hem "ata" anlamındaki sözcüğümüze hem de özellikle mezara konulmuş "ceset" anlamındaki sözcüğümüze karşılık geliyormuş.

Aşağıdaki videoda gösterilen, Madagaskar'ın Merina halklarının famadihana ritüelinden küçük bir kesit. Kelime anlamı olarak "dönmek" olan famadihana, çok genel olarak tanımlamak gerekirse, ölünün mezarından çıkarılıp tekrar yerine konması arasında gerçekleştirilen ritüel uygulamaları kapsıyor. Aslında birkaç tipi var. Ölünün sarıldığı bezlerin birkaç rengini ve bu renklerin simgeselliğini, ritüelin uygulandığı gün servis edilen yiyecekler ve anlamlarını, çok kabaca ifade edilirse "ata yerine sığır yenmesi"ni anlatan, ritüelle bağlantılı miti düşündüğümde, "vah zavallı çok bilmiş, zavallı arkeologlar"dan başka bir şey gelmiyor aklıma; fenalaşıyorum, ay bayılazaaaaam.




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.