Lodoslu sen. Sessizlik
yürüdü yanımızda ikinci, belirgin
bir yaşam gibi.
Kazandım, kaybettim, inandık
yavan mucizelere, göğe
irice yazılmış dal, taşıdı bizi, büyüdü
ayın çizdiği yolda, bir sabah
yükselip girdi düne, şamdanı aldık,
ağladım avucuna.
Paul Celan'dan Ingeborg Bachmann'a, Paris, 13.12.1957
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.