Sürgün/ Exil

Ingeborg Bachmann, son şiirlerinden birini okuyor.
Ben onun sesini, şiirdeki duraklarını temel alarak çevirmeye, yine onları esas alarak yazmaya çalıştım. Türkçede böyle olması gerek, diye düşündüm. O nedenle benim çevirim, hem Bachmann'ın şiirinin yazılı halinden, hem de Ahmet Cemal çevirisinden oldukça farklı oldu.

Exil

Ein Toter bin ich der wandelt

gemeldet nirgends mehr

unbekannt im Reich des Präfekten

überzählig in den goldenen Städten

und im grünenden Land

abgetan lange schon

und mit nichts bedacht

Nur mit Wind mit Zeit und mit Klang

der ich unter Menschen nicht leben kann

Ich mit der deutschen Sprache

dieser Wolke um mich

die ich halte als Haus

treibe durch alle Sprachen

O wie sie sich verfinstert

die dunklen die Regentöne

nur die wenigen fallen

In hellere Zonen trägt dann sie den Toten hinauf

(1957)

Sürgün

Bir ölüyüm

ben

dolanıp duran

Hiçbir yerde kaydı

olmayan

artık

Hükmedenlerin krallığında tanınmayan

Göz alıcı kentlerde ve yeşeren tarlalarda

fazlalık

İşi bitmiş

çoktan

ve hiç hatıra gelmemiş

Ben, insanlar arasında yaşayamayan

Yalnız rüzgarla

zamanla

ve sesle

Ben, Almanca diliyle:

Evim saydığım

bu bulutla çevremde

süzülürüm tüm dillerde

Ah, nasıl da kapattı hava

Karanlık yağmur bulutları

pek azını döküyor yere

Sonra taşıyor 
ölüyü 
daha aydınlık bölgelere