amalgam

özbeöz bronşlarım boğarken beni
grip kanepe ve şuursuzluk üçgeninde
işittim ki salgınmış
dolup taşan hastaneler
ölenler filan varmış

hastaneye git diyor annem
tuvalete bile gidemezken
kim götürecek kimi?
istemez miyim bir kolumda serum
mal mal yatarken
hazır mis gibi hastane yemeği?

düşündüm de kıs kıs güldüm
bitti oh buraya kadarmış
arkamdan gözyaşı dökerken dersiniz:
"daha bugün konuştuk hiç şey gibi değildi"
şey gibi değildi de amk öyleymiş demek ki

"J'ai perdu le combat"
şu koduğumun hayatında
hem de çoktan
zor oldu anlamam
ama zaten anlam
bulmak için aradığın değil
sonuçta vardığındır:

insan amalgamdır
ve ancak
doldurabildiği boşluk kadardır